شارژر بی سیم PCBA

شارژ بی سیم راه را می شکند که انتقال نیرو فقط می تواند به انتقال تماس مستقیم سیم ها بستگی داشته باشد. این یک انتقال بدون تماس است و می تواند از جرقه های تماسی، سایش لغزشی، شوک های انفجاری و سایر مشکلاتی که ممکن است در اثر انتقال برق تماسی ایجاد شود، جلوگیری کند. سه نوع اصلی انتقال انرژی رادیویی وجود دارد: القای الکترومغناطیسی، تشدید الکترومغناطیسی و تابش الکترومغناطیسی. القای الکترومغناطیسی در حال حاضر رایج ترین روش انتقال توان رادیویی است. فناوری آن به مقدار تولید شده است، از نظر هزینه تولید نسبت به سایر فناوری ها ارزان تر است و توسط مراکز امنیتی و مراکز خرید تأیید شده است. در حال حاضر ، سه اتحاد عمده به توسعه و تنظیم استاندارد فناوری شارژ بی سیم اختصاص داده شده است ، یعنی Alliance for Wireless Power (A4WP) ، Power Matters Alliance (PAM) و Wireless Power Consortium (WPC). استاندارد Qi استاندارد “شارژ بی سیم” برای WPC است که از رایج ترین فناوری شارژ القایی الکترومغناطیسی در حال حاضر استفاده می کند. استاندارد Qi عمدتاً برای محصولات الکترونیکی قابل حمل مانند دوربین ها، پخش کننده های ویدیو و موسیقی، اسباب بازی ها، مراقبت های شخصی و تلفن های همراه است. در حال حاضر ، تحقیق و طراحی شارژر بی سیم کم مصرف عمدتا برای شارژ بی سیم تلفن همراه است. همه آنها بر اساس تراشه ویژه BQ500211 شرکت TI ساخته شده اند. در برخی از ترمینال های کم توان از تراشه یکپارچه مخصوص نیز استفاده می شود. استفاده از تراشه یکپارچه ویژه در توسعه اولیه می تواند در زمان توسعه صرفه جویی کند، اما در درازمدت برای کاهش هزینه و گسترش و ارتقاء بعدی مفید نیست.
اگرچه فناوری شارژ بی سیم پیشرفت هایی داشته است، اما هنوز مشکلات فنی دشواری در روند توسعه وجود دارد. اولا، راندمان شارژ بالا نیست. زمانی که کمی دورتر شوید، راندمان شارژ به طور چشمگیری کاهش می یابد و زمان و منابع زیادی برای تکمیل شارژ هدر می رود، بنابراین استفاده از آن معنی ندارد. دوم، مشکل ایمنی در طول فرآیند شارژ. تجهیزات شارژ بی سیم پرقدرت مقدار زیادی تشعشع الکترومغناطیسی تولید می کنند که اثرات نامطلوبی بر سلامتی خواهد داشت، اما اثرات تداخلی بر روی هواپیما، ارتباطات و غیره نیز خواهد داشت. سوم، جنبه های عملی. فناوری شارژ بی‌سیم فعلی تنها با تثبیت آن در یک نقطه خاص امکان‌پذیر است که راحت و کاربردی نیست. چهارم، بسیار گران است، زیرا فناوری شارژ بی سیم هنوز در مرحله اولیه توسعه و کاربرد است و هزینه تحقیق بالا است، بنابراین قیمت محصول تحقیق و توسعه نسبتاً بالا است.

القای الکترومغناطیسی
این رایج ترین روش کار با شارژر بی سیم است. از اصل القای الکترومغناطیسی برای تولید جریان از طریق القای الکترومغناطیسی بین سیم پیچ های اولیه و ثانویه استفاده می کند، بنابراین انتقال انرژی در یک محدوده فضایی را امکان پذیر می کند. پیاده سازی این شارژر بی سیم توسط اتحادیه شارژ بی سیم ترویج شده است.

امواج رادیویی
موج رادیویی یک روش شارژ بی سیم بالغ برای شارژرهای بی سیم در این مرحله است. اصل کار آن استفاده از مدار دریافت بسیار کارآمد برای ضبط امواج رادیویی در فضا و سپس تبدیل انرژی الکترومغناطیسی به انرژی پایدار است. در حال حاضر شرکت هایی وجود دارند که ادعا می کنند می توانند دستگاه های الکترونیکی کوچکتر از تلفن های همراه را در فاصله چند متری به صورت بی سیم شارژ کنند.

تشدید الکترومغناطیسی
این یک فناوری شارژ بی سیم است که هنوز در حال توسعه است و توسط تیمی به سرپرستی یک استاد فیزیک در موسسه فناوری ماساچوست در حال مطالعه است. مهندسان اینتل بر اساس این فناوری به یک لامپ 60 واتی دست یافته اند که حدود یک متر از منبع تغذیه فاصله دارد و بازده انتقال 75 درصد است. مهندسان اینتل می گویند هدف بعدی آنها شارژ مجدد لپ تاپ اصلاح شده با استفاده از این فناوری شارژ بی سیم است. با این حال، برای رسیدن به این هدف، تداخل و تأثیر میدان های الکترومغناطیسی بر سایر اجزای رایانه باید حل شود.

شارژر بی سیم PCBA
شارژر بی سیم PCBA